“Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ΄ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ΄ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!”
Κ.Παλαμάς

Η 5η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί από το 1994 ως η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικού. Γιορτάζεται σε πάνω από 100 χώρες και στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, συνδυάζεται με τεράστια αρθρογραφία, υπενθύμιση και πορείες στους δρόμους.
Θα έπρεπε, ως εκπαιδευτικός, να ευλογήσω τα γένια μου και να μιλήσω για την κουραστική εργασία του δασκάλου, που ισούται -σύμφωνα με έρευνες της Unesco-με την υπερδιπλάσια εργασία γραφείου, με την ευθύνη για τη διαπαιδαγώγηση έτοιμων πολιτών και τη διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων για την κοινωνία.

Αναρωτιέμαι όμως για την αναγκαιότητα της ύπαρξης των Παγκόσμιων Ημερών που αφιερωμένες σε κάποιον ή σε κάτι, θυμίζουν στους ανθρώπους ανά την υφήλιο το πολυσήμαντο γεγονός και υπερτονίζουν τα αρνητικά και μόνο, αναφέροντας τι θα έπρεπε να έχει γίνει και τι δεν έχει επιτευχθεί όλα αυτά τα χρόνια. Για την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων που ήταν η 4η Οκτωβρίου και ήταν αφιερωμένη στα συμπαθή μας όντα, άραγε, την επόμενη ή τη μεθεπόμενη ημέρα, δεν υπάρχουν ζώα, δεν πρέπει να τα μνημονεύουμε και να τα αγαπάμε;
Αναρωτιέμαι όμως και για την αναγκαιότητα μιας τέτοιας Παγκόσμιας Ημέρας των Εκπαιδευτικών που πρέπει να υπενθυμίζει στην παγκόσμια κοινότητα μόνο σήμερα (!), την σπουδαιότητα του επαγγέλματος και την προσφορά αυτού του λειτουργήματος στην ανθρωπότητα. Μήπως θα έπρεπε να «γιορτάζουμε» καθημερινά την ύπαρξη του δασκάλου ? μέντορα στο μεγάλωμα των παιδιών; Να τον ευχαριστούμε και μόνο που υπάρχει δίπλα στο παιδί, που μεταλαμπαδεύει τις όποιες γνώσεις του και φροντίζει για την διάπλαση της παιδικής και εφηβικής του ψυχής;
Γιατί, ακόμα και ο χειρότερος δάσκαλος, είναι πολύτιμος για αυτά που έχει δώσει, έχει εμπνεύσει, έχει μάθει και έχει αποτελέσει ως πρότυπο για τον κάθε μαθητή.

Θεοδώρα Πυττερού για την Ομάδα του filologika.gr

(πηγή: https://filologika.gr/pagkosmia-imera-ekpedeftikou/)