Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ
«Παιδεία μόνη τών κτημάτων αναφαίρετον καί ζώντι καί τελευτήσαντι παραμένουσα» : Η παιδεία είναι η μόνη από τα αποκτήματα που δεν αφαιρείται και όσο ζει ο άνθρωπος και όταν πεθάνει παραμένει
Προς τους νέους, όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων”
Θα ξεκινήσουμε την ομιλία μας με την πάντα επίκαιρη ρήση ενός από τους τιμώμενους αύριο Ιεράρχες. Ο Μέγας Βασίλειος εκτίμησε ότι η παιδεία είναι η μόνη από τα αποκτήματα που δεν αφαιρείται και όσο ζει ο άνθρωπος και όταν πεθάνει παραμένει. Με δεδομένη την ορθότητα της παραπάνω διαπίστωσης του «παιδαγωγού της νεότητος», οι ιθύνοντες και διδάσκοντες στο Εκκλησιαστικό Σχολείο της Φλώρινας, θέλησαν διαχρονικά να μεταλαμπαδεύσουν στους μαθητές χριστιανικές αξίες αλλά και να τους ωθήσουν στην εντρύφηση της χριστιανικής παιδείας. Θα επιχειρήσουμε, λοιπόν, να πραγματευτούμε την προσφορά του Εκκλησιαστικού Σχολείου Φλώρινας σε όλα τα χρόνια της λειτουργίας του. Ο προαναφερθείς στόχος συνυφαίνεται με την πρόθεση να αναδειχθεί η συνεισφορά των σκαπανέων της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης στη Φλώρινα.
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Πριν ξεκινήσουμε την περιδιάβασή μας στην ιστορική πορεία του σχολείου πρέπει να διευκρινίσουμε ότι, σύμφωνα με τον Εμμ. Περσελή (2000, σ. 38-40), με τον όρο εκκλησιαστική εκπαίδευση νοείται η εκπαίδευση που παρέχεται από το ελληνικό κράτος στα εκπαιδευτικά ιδρύματα που δημιουργεί, με σκοπό τη μόρφωση υποψηφίων μελλοντικών ιερέων και την επιμόρφωση των υπαρχόντων, ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθούν με επιτυχία στα πολύπλευρα καθήκοντά τους, επ? ωφελεία της Εκκλησίας και του έθνους.
Το πρόβλημα της εκπαίδευσης των κληρικών διαχρονικά απασχόλησε την Εκκλησία και την Πολιτεία με συνέπεια να έχουν καταγραφεί από καταβολής του ελληνικού κράτους πολλές νομοθετικές απόπειρες επίλυσής του. Μέσα σε ένα τέτοιο νομοθετικό πλέγμα εντάσσεται και η ιστορία του εκκλησιαστικού σχολείου της Φλώρινας.
Α. ΚΑΤΩΤΕΡΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
Το σημερινό σχολείο έχει τις καταβολές του στα μέσα της δεκαετίας του 1940, όταν και εκδόθηκαν νόμοι που προέβλεπαν, την ίδρυση επτατάξιων Ιερατικών Σχολών, Ανώτερων Εκκλησιαστικών και Κατώτερων Εκκλησιαστικών Φροντιστηρίων.
Με βάση αυτή τη νομοθετική πλατφόρμα, από το σχολικό έτος 1946- 47 λειτούργησε το Κατώτερο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο Κοζάνης με αποστολή τη επιμόρφωση των κληρικών και των υποψήφιων των Ι. Μητροπόλεων της Δυτικής Μακεδονίας. Κατά το σχολικό έτος 1950-1951 η έδρα του Φροντιστηρίου μεταφέρθηκε στη Φλώρινα, όπου και λειτούργησε για πέντε συναπτά έτη μέχρι το 1955, οπότε κι διαλύθηκε. Διευθυντής του Φροντιστηρίου ήταν ο θεολόγος τότε και μετέπειτα αρχιμανδρίτης Αλέξανδρος Γκανιάτσος. Στο Φροντιστήριο, που στεγάστηκε στην τότε Γεωργική Σχολή, φοίτησαν Ιερείς και υποψήφιοι που προέρχονταν κυρίως από τη Δυτική Μακεδονία και ιδίως από την Ιερά Μητρόπολη Φλωρίνης, Αλμωπίας και Εορδαίας. Στην πενταετή λειτουργία της Σχολής στη Φλώρινα έλαβαν απολυτήριο 143 ιερείς και υποψήφιοι.
Μετά την παύση λειτουργίας του Φροντιστηρίου αυξήθηκαν τα εφημεριακά κενά σε βαθμό που ο Μητροπολίτης Φλώρινας ΑΥΓΟΥΣΤΊΝΟΣ να αξιολογεί το πρόβλημα «ως το σοβαρώτερον που αντιμετώπισα άμα τη εγκαταστάσει μου ως ποιμενάρχου της ακριτικής περιφερείας». Όταν ανέλαβε την διαποίμανση ο Αυγουστίνος, τα 2/3 των εφημεριακών θέσεων ήταν κενά.
Β. ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
Για τη επούλωση του προβλήματος, το κράτος με νόμο το 1970 υποχρέωσε τους χειροτονούμενους ιερείς με μειωμένα γραμματικά προσόντα να φοιτήσουν σε επιμορφωτικό φροντιστήριο για ένα δίμηνο επί τρεις θερινές περιόδους. Στο Φροντιστήριο επιμορφώθηκαν 78 ιερείς και δίδαξαν αφιλοκερδώς μεταξύ άλλων ο Αυγουστίνος και ο τότε αρχιμανδρίτης και νυν Μητροπολίτης Φλωρίνης Θεόκλητος
Γ. ΕΙΔΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΜΟΡΦΩΣΕΩΣ Ι. Μ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ
Το 1976 επιχειρείται εκ νέου η επιμόρφωση των χειροτονούμενων ιερέων, οι οποίοι υποχρεώνονται να φοιτήσουν επί ένα χρόνο σε ειδικές Σχολές Ιερατικής Μορφώσεως. Στη Φλώρινα ιδρύθηκε μια τέτοια σχολή με διευθυντή τον νυν Μητροπολίτη Θεόκλητο. Στο διάστημα της λειτουργίας της αποφοίτησαν 18 ιερείς.
Δ. ΜΕΣΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
Όλες οι παραπάνω εκπαιδευτικές σχολές ήταν οι προπομποί του Μέσου Εκκλησιαστικού Φροντιστηρίου. Δε θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι η ίδρυση και η λειτουργία του Σχολείου, στη σημερινή του μορφή, είναι επιστέγασμα των άοκνων προσπαθειών του τότε Μητροπολίτη Φλώρινας, Αυγουστίνου και μιας ομάδας δραστήριων ιερέων και λαϊκών με αγάπη για τη μόρφωση. Εκείνοι στα μέσα της δεκαετίας του 1970 δρομολόγησαν τις ενέργειες, που εν τέλει καρποφόρησαν το 1977, για την ίδρυση του Μέσου Εκκλησιαστικού φροντιστηρίου, ισότιμου με το Γυμνάσιο της εποχής. Πράγματι, με το υπ? αριθμ. 681 Π.Δ. του 1978, στη Φλώρινα ιδρύθηκε ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ, με το τίτλο ΜΕΣΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟΝ. Η Ιερατική αυτή σχολή με τρεις τάξεις αντιστοιχούσε στο τότε κρατικό Γυμνάσιο. Το Μέσο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο λειτούργησε για πρώτη φορά το σχολικό έτος 1978-79 και έκτοτε συνεχίζει να λειτουργεί μέχρι και σήμερα.
Γ. ΣΤΕΓΑΣΗ
Το σχολείο στεγάστηκε αρχικά σε ένα κτήριο που παραχωρήθηκε από την Ιερά Μητρόπολη Φλώρινας στην οδό Μητροπόλεως χωρίς να απαιτηθεί η καταβολή ενοικίου. Αργότερα, η γοργή, και για πολλούς αναπάντεχη, αποδοχή του Σχολείου από λαϊκούς και κληρικούς από την ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας επέβαλλε τη χρήση και δεύτερου κτηρίου στην ίδια οδό.
ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΙΔΡΥΣΗΣ
Το αίτημα της ίδρυσης και λειτουργίας του Εκκλησιαστικού σχολείου στη Φλώρινα θεμελιώθηκε αρχικά πάνω στην ανάγκη για επάνδρωση των Εκκλησιών με συγκροτημένους ιερείς που θα μπορούν απρόσκοπτα να ορθοτομούν και να κηρύττουν τα ιερά κείμενα των Γραφών, απαραίτητο προσόν για να μπορέσει ο ιερέας να επιτελέσει την αποστολή του. Υπό αυτό το πρίσμα το Εκκλησιαστικό σχολείο της Φλώρινας αποκτά ιστορικό βάθος, μια και συνδέεται με τις Κατηχητικές σχολές που ίδρυσε η Εκκλησία στους πρώτους αιώνες της ίδρυσής της.
Η ανάγκη για μόρφωση των ιερέων δεν ήταν ο μοναδικός λόγος, όμως, που επέβαλε την ίδρυση Εκκλησιαστικού σχολείου. Η εγκυκλοπαιδική μόρφωση του ιερέα κρίθηκε απαραίτητη για τη διεξαγωγή ενός πολυμέτωπου αγώνα εναντίον αιρετικών και άθεων, κατά δήλωση του Αυγουστίνου, οι οποίοι θεμελίωναν την πολεμική ρητορική σε βάρος της Εκκλησίας στο γεγονός ότι την διακονούσαν κάποιοι ολιγογράμματοι ιερείς.
Η αναγκαιότητα ενός Εκκλησιαστικού Εκπαιδευτηρίου στη Φλώρινα δεν εξαντλείται μόνο στην εκπαιδευτική του αποστολή. Σε μια ακριτική περιοχή, όπως η δική μας, η οποία συνορεύει και με ομόδοξα κράτη, το Εκκλησιαστικό Σχολείο έγινε και θεματοφύλακας εθνικών αξιών, διότι δεν ήταν ανεκτό, κατά την αντίληψη του τότε Μητροπολίτη, οι κληρικοί της παραμεθόριας περιοχής να υστερούν από μορφωτική άποψη έναντι των ιερέων των Ορθόδοξων γειτονικών κρατών.
Όταν λοιπόν ο τότε Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, κύριος Ιωάννης Βαρβιτσιώτης θα ανακοινώσει με τηλεγράφημα την κυβερνητική απόφαση για την ίδρυση επιτέλους του Σχολείου, ο μακαριστός Αυγουστίνος σε ομιλία του εκφράζει την άφατη χαρά του η οποία ξεπερνά και αυτή ακόμα της ανέγερσης ιερών Ναών. Μια τέτοια έντονη συναισθηματική εκδήλωση ερμηνεύεται μόνο αν ιδωθεί υπό το πρίσμα της ελπίδας ότι εν τέλει θα αμβλύνονταν οι τεράστιες δυσκολίες που αντιμετώπιζε η Εκκλησία για την κάλυψη των ποιμαντορικών αναγκών της. Εξαρχής λοιπόν το Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο συνδέθηκε με την εκκλησιαστική ζωή.
Ο Αυγουστίνος όμως διαβλέποντας τη σημασία της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης για την ενδυνάμωση της Εκκλησιαστικής ζωής οραματιζόταν το 1978 την προαγωγή της Ιερατικής Σχολής της Φλώρινας σε Ανωτέρα Ιερατική Σχολή, η οποία επρόκειτο να συμπεριλάβει και τις τρεις τάξεις του Εκκλησιαστικού Λυκείου και πίστευε ότι, σε συνδυασμό με την Παιδαγωγική Ακαδημία της Φλώρινας, από τις δύο αυτές σχολές θα αποφοιτούσαν «ιεροφάνται πίστεως και Πατρίδος», κατά δήλωσή του.
Ωστόσο, δε θα έχουμε αποδώσει όλη την ιστορική αλήθεια, αν θεωρήσουμε ότι η πορεία του Σχολείου υπήρξε ανέφελη από την ίδρυσή του.
Στα πρώτα του βήματα συνάντησε πολλά προσκόμματα. Τα σπουδαιότερα απ? αυτά εντοπίζονταν αφενός στην νομοθετική διάταξη που απαγόρευε να εγγραφούν στη πρώτη τάξη μαθητές κάτω των 16 ετών και αφετέρου στη στερεοτυπική αντίληψη της κοινωνίας ότι πρόκειται για ένα Φροντιστήριο και όχι για ένα Γυμνάσιο όπως και τα άλλα. Έτσι, το Σχολείο βρέθηκε σύντομα να απειλείται με μαθητική απίσχανση παρά το γεγονός ότι σε αυτό εκπαιδεύθηκαν όλοι οι κληρικοί της Μητροπόλεως της Φλώρινας, καθώς και αρκετοί ιερείς από όμορες γειτονικές Μητροπόλεις.
Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ
Με δεδομένο ότι η εκπαιδευτική πραγματικότητα βρίσκεται σε διαλεκτική σχέση με την κοινωνική, ο Αυγουστίνος με αρωγούς τα μέλη της Σχολικής εφορίας επιδόθηκαν σε ένα τιτάνιο αγώνα για την επίλυση του φλέγοντος προβλήματος της μη προσέλευσης μαθητών. Μεταξύ άλλων προτάθηκε η μετονομασία του Μέσου Εκκλησιαστικού Φροντιστηρίου σε Εκκλησιαστικό Γυμνάσιο, προκειμένου να αρθεί η στρεβλή αντίληψη πολλών μαθητών ότι πρόκειται περί ενός επιμορφωτικού Φροντιστηρίου και όχι περί ενός εκκλησιαστικού εκπαιδευτηρίου. Πρότειναν επίσης τη δια νόμου καθιέρωση της ισοτιμίας των τίτλων του Μέσου Εκκλησιαστικού Φροντιστηρίου με τον τίτλο των τριτάξιων Γυμνασίων Γενικής Κατεύθυνσης.
Υλοποίησαν επίσης αυτό που ονομάζουμε άνοιγμα στην κοινωνία. Γρήγορα έγινε κατανοητό πως δεν είναι δυνατό η Εκκλησιαστική Εκπαίδευση να εξαντλεί το ενδιαφέρον της μόνο στην επιμόρφωση και ανάδειξη στελεχών που θα ενταχθούν στον εφημεριακό κλήρο της Εκκλησίας. Επιδιώκοντας να προσελκυσθούν λαϊκοί μαθητές στο Εκκλησιαστικό Γυμνάσιο, θέλησαν να καταστεί το Σχολείο φυτώριο για την προσέλκυση νέων στον εφημεριακό κλήρο, αλλά και δεξαμενή που θα τροφοδοτούσε με μαθητές και το Εκκλησιαστικό Λύκειο, το οποίο είχε ιδρυθεί. Η Εκκλησιαστική Εκπαίδευση όφειλε κατά την κρίση της σχολικής Εφορείας να είναι ανοιχτή σ? όλα εκείνα τα παιδιά που δείχνουν περισσότερο ενδιαφέρον για τη ζωή της Εκκλησίας και επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν σ? αυτήν, διατηρώντας το δικαίωμα οποιαδήποτε στιγμή να ενταχθούν σε άλλο σχολείο, αν το θελήσουν.
Ε. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
Ο αγώνας του Μητροπολίτη Αυγουστίνου και των συνεργατών του για την επιμόρφωση των ιερέων περατώθηκε με την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος το 1980 με το οποίο ιδρύθηκε το εκκλησιαστικό Λύκειο Φλώρινας που υπήχθη στη Δευτεροβάθμια Εκκλησιαστική Εκπαίδευση του ΥΠ.Ε.Π.Θ., ως ισότιμο με τα τριτάξια Γενικά Λύκεια. Χορηγούσε απολυτήριο στους απόφοιτους της Γ΄ τάξης και πτυχίο στους απόφοιτους της Δ΄ τάξης στην οποία διδάσκονταν αμιγώς θεολογικά μαθήματα. Οι απόφοιτοι του Εκκλησιαστικού Λυκείου μπορούσαν επιπροσθέτως να λαμβάνουν μέρος στις Πανελλήνιες εξετάσεις και να διεκδικούν την είσοδό τους στις Θεολογικές σχολές της χώρας και αργότερα σε όλα τα Πανεπιστήμια, κάτι που συμβαίνει μέχρι και σήμερα.
ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΦΟΡΕΙΑ
Στο σημείο αυτό η σφαιρική προσέγγιση της ιστορικής αλήθειας επιβάλλει την ανάδειξη του ρόλου των μελών της Σχολικής Εφορείας, υπό την εποπτεία της οποίας λειτούργησε το Μέσο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο, από την εμβρυική του μορφή. Ανατρέχοντας κανείς στα πρακτικά μπορεί να διαβάσει τα μέλη της πρώτης σχολικής Εφορείας, όλα σεβαστά πρόσωπα της τοπικής κοινωνίας που διακρίνονταν για τον μορφωτικό τους ζήλο και την ανιδιοτελή προσφορά τους. Σε αυτή την εκδήλωση αξίζει κανείς να μνημονεύσει εκείνους τους πρώτους στυλοβάτες της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης στη Φλώρινα.
Μέλη :
Πρόεδρος Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας Αυγουστίνος,
Υποδιευθυντής Σχολής, επί μία εικοσαετία, Αρχιμανδρίτης Θεόκλητος Πασσαλής,
Σούλας Αναστάσιος, Γιατρός
Παπαδόπουλος Ελευθέριος, συνταξιούχος αστυνομικός
Σιούτης Στέφανος, Πολιτικός Μηχανικός
Παρδάλης Σωτήριος, Τραπεζικός
Α. ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΦΟΡΕΙΑΣ
Οι αρμοδιότητες της Σχολικής Εφορείας κάλυπταν όλο το φάσμα της λειτουργίας του σχολείου. Τα μέλη της ήταν υπεύθυνα για τα οικονομικά του Σχολείου, για την τροφοδότηση των τροφίμων της Σχολής με τα απαραίτητα, για την πρόσληψη διδακτικού προσωπικού και τέλος για τον καθορισμό του αριθμού των εισακτέων. Σήμερα, μετά από τέσσερις σχεδόν δεκαετίες λειτουργίας του σχολείου, ο αναγνώστης του πρακτικού αφουγκράζεται την αγωνία αλλά και τις ατελεύτητες προσπάθειες εκείνων των ανθρώπων, προκειμένου το Φροντιστήριο να σταθεί στα πόδια του, μέσα σε αντίξοες οικονομικλα συνθήκες.
Β. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ
Αξιολογώντας το έργο τους στον οικονομικό τομέα εύκολα διακρίνει κανείς τη χρηστότητα, τη σύνεση και τη διαφάνεια στη διαχείριση των οικονομικών του σχολείου, αλλά και τη σύννομη και υποδειγματική τήρηση των προβλεπόμενων από τον νόμο διαδικασιών για τη διενέργεια των δημοπρασιών χωρίς παράλληλα να ακουστεί η παραμικρή υπόνοια ατασθαλίας ή ευνοϊκής μεταχείρισης. Άλλωστε και οι πλεονασματικοί οικονομικοί απολογισμοί αντικατοπτρίζουν τη λελογισμένη και φειδωλή διαχείριση του δημόσιου χρήματος εκ μέρους της Σχολικής Εφορείας.
Δ. ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ
Ο καθένας που γνωρίζει, έστω και κατ? ελάχιστον, τη σχολική πραγματικότητα μπορεί να αντιληφθεί ότι πυλώνας στην εκπαιδευτική διαδικασία αποτελούν οι διδάσκοντες και ειδικότερα η ικανότητά τους να ενσταλάξουν στους μαθητές τους την αγάπη τους για τη γνώση. Σε αυτή την κατεύθυνση το διδακτικό προσωπικό κατέβαλλε μεγάλες προσπάθειες να υπερκεράσει τα δυσυπέρβλητα εμπόδια που συναντούσε για να αποκτήσει η εκκλησία ενάρετους και ευπαίδευτους κληρικούς. Εμπόδια που σχετίζονταν με την ηλικιακή ανομοιογένεια των μαθητών και την πενιχρότητα κατάλληλων βοηθημάτων. Ωστόσο, το μεράκι και η επινοητικότητα των καθηγητών συνέτειναν στο να ανέλθουν οι μαθητές σε υψηλό ύψος πνευματικότητας.
Ιδιαίτερη φροντίδα από τους εκπαιδευτικούς επιδείχθηκε για την ισότιμη παροχή του παιδευτικού αγαθού στους μαθητές, ανεξαρτήτως των κοινωνικών καταβολών τους, μειώνοντας κατ? αυτόν τον τρόπο και το φαινόμενο της σχολικής διαρροής. Επίσης, οι καθηγητές του σχολείου, πέρα από τα αυστηρά διδακτικά τους καθήκοντα, παρακινούσαν τους μαθητές τους και στην ενάσκηση ανθρωπιστικών πράξεων όπως δενδροφυτεύσεις και αποχιονισμό οικιών αναξιοπαθούντων συμπολιτών.
Στο σημείο αυτό, αντί οποιουδήποτε άλλου επιχειρήματος, παραθέτουμε την αξιολογική κρίση ενός απόφοιτου του σχολείου: «Στο σχολείου συντελείται πραγματικά έργο θεοφιλές»
Ως ελάχιστη ένδειξη τιμής και αναγνώρισης του έργου όλων των εκπαιδευτικών που λάμπρυναν με την παρουσία τους το σχολείο και διακόνησαν το θεσμό της εκπαίδευσης από πολλές σκοπιές, αξίζει να αναφέρουμε ενδεικτικά τα ονόματα κάποιων που ίσως μας τιμούν σήμερα με την παρουσία τους:
- Αυγουστίνος, Θεολόγος
- Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Φλωρίνης, Θεόκλητος
- Χατζηευφραιμίδης Ειρηναίος, Φιλόλογος, και νυν καθηγητής στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας
- Κυριάκος Παπαδόπουλος, πρώην διευθυντής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Φλώρινας
- Δημήτριος Ρίζος, Θεολόγος ?Φιλόλογος
- Σιδηρόπουλος Αντώνιος, Θεολόγος – Φιλόλογος
- Σταμέλος Μιχαήλ , Μαθηματικός
- Χατζηαθανασίου Στέργιος, Θεολόγος
- Ανθόπουλος Γεώργιος, Γυμναστής
Ε. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ
Ανέκαθεν, ο θεσμός των οικοτροφείων ήταν συνυφασμένος με τον σκοπό και τη λειτουργία της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες. Ως αντιπροσωπευτικό δείγμα της κοινωνικής προσφοράς του Σχολείου είναι και η πλαισίωσή του με την Εκκλησιαστική Εστία για επιχώριους μαθητές των οποίων οι οικογένειες αντιμετώπιζαν ίσως οικονομικές δυσκολίες, αλλά και για όσους επήλυδες μαθητές φοιτούσαν στο εκπαιδευτήριο. Αρχικά, λειτούργησαν δύο οικοτροφεία ένα για τους λαϊκούς και ένα για τους κληρικούς σπουδαστές. Οι ?μόστεγοι και ?μοδίαιτοι μαθητές ανέπτυξαν ισχυρούς δεσμούς φιλίας.
Σε άρτια εξοπλισμένους χώρους είχαν τη δυνατότητα να ενδιαιτώνται δωρεάν, μια και τα έξοδα τα κάλυπτε η Εκκλησία και να διαμένουν στους ξενώνες της Εκκλησιαστικής Εστίας. Τον ελεύθερο χρόνο τους μπορούσαν να επιδοθούν σε ευαγείς δραστηριότητες. Εν κατακλείδι, η κοινή ζωή των μαθητών εντός και εκτός σχολικού ωραρίου, η κοινή καθημερινή λατρευτική ζωή, οι κοινές εμπειρίες, μακριά από κοσμικές ενασχολήσεις, δημιουργούσαν τις κατάλληλες συνθήκες για τη βίωση της ουσίας του ευαγγελικού μηνύματος και την εμπέδωση της αλληλλοπεριχώρησης.
Στους χώρους της Εκκλησιαστικής Εστίας παρεχόταν ολοκληρωμένη φροντίδα των οικότροφων. Με τα πενιχρά έσοδα, που προέρχονταν από την επιχορήγηση του Κράτους και τις δωρεές, προσλαμβανόταν ιδιώτης γιατρός που παρακολουθούσε την σωματική υγεία των οικότροφων. Ακόμη εντυπωσιακότερη είναι η διαπίστωση ότι απ? τις αρχές τις δεκαετίας του 80 λαμβανόταν μέριμνα και για την ψυχική υγεία των μαθητών με την πρόσληψη ψυχολόγου, πράγμα που και σήμερα παραμένει ανεκπλήρωτος πόθος του δημόσιου σχολείου.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ολοκληρώνοντας την επισκόπηση της διαδρομής του Εκκλησιαστικού Γυμνασίου και Λυκείου, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι στα χρόνια λειτουργίας του το σχολείο, μέσα από διεργασίες, ανακατατάξεις και αναθεωρήσεις, προσπάθησε να βρει τον δρόμο του και να καθιερωθεί στο εκπαιδευτικό στερέωμα της πόλης. Η αποτύπωση σε λίγες γραμμές αυτής της πολυκύμαντης ιστορικής διαδρομής δεν είναι πάντα μια εύκολη υπόθεση, ειδικά, όταν καλείται κανείς να συμπυκνώσει την προσφορά προσωπικοτήτων με απαράμιλλα πνευματικά και ψυχικά προσόντα. Έχοντας, λοιπόν, κατά νου το μέγεθος του έργου που επιτελέστηκε σε διάστημα περίπου 4 δεκαετιών, επιχειρήσαμε να φωτίσουμε τις, πολλές φορές, αντίξοες συνθήκες μέσα στις οποίες γεννήθηκε και ανδρώθηκε το Εκκλησιαστικό Εκπαιδευτικό ίδρυμα και παράλληλα να σκιαγραφήσουμε τη συνεισφορά ανθρώπων που σφράγισαν με την παρουσία και τη δημιουργία τους την πορεία αυτού του σχολείου.