Την Τετάρτη 23/12 ο Σύλλογος του Σχολείου μας σε τηλεδιάσκεψη, για χάρη της χριστουγεννιάτικης γιορτής και της ανταλλαγής ευχών για το Άγιο Δωδεκαήμερο, αποφάσιζε κατά τα ειωθότα και τη συγκέντρωση ενός συμβολικού χρηματικού ποσού για την ενίσχυση του γηροκομείου της Ι. Μητροπόλεως Φλωρίνης. Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες πηγαίναμε όλοι μαζί, μαθητές και εκπαιδευτικοί, στο Γηροκομείο, συναντούσαμε τον υπεύθυνο, π. Δημοσθένη και τους συνεργάτες του και -φυσικά- τους φιλοξενούμενους εκεί γέροντες, ψάλαμε τα κάλαντα, ανταλλάσσαμε  ευχές και δώρα  και αποδίδαμε το προϊόν της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας. Εφέτος, ελέω της φονικής πανδημίας, δεν μπορέσαμε να οργανώσουμε κάτι ανάλογο και αναθέσαμε σε ένα συνάδελφο να μεταβεί εκεί και να μας εκπροσωπήσει. Δεν φανταζόμασταν ότι το ίδιο βράδυ θα αναχωρούσε από τον μάταιο τούτο κόσμο ο προσφιλής μας π. Δημοσθένης και θα έμενε έωλη ακόμη και η δια εκπροσώπου επικοινωνία μας.

Λαμπρός κληρικός και ακούραστος λειτουργός του Ιερού Θυσιαστηρίου, υπόδειγμα οικογενειάρχη, άνθρωπος της διακονίας του πάσχοντος ανθρώπου και της εν γένει κοινωνικής προσφοράς. Ως αρχιερατικός επίτροπος και υπεύθυνος των δομών πρόνοιας της Ι.Μ. Φλωρίνης και προϊστάμενος του Ι. Ναού της Αγίας Παρασκευής, ήταν σε διαρκή επικοινωνία μαζί μας για διάφορα θέματα. Απαντούσε στις κλήσεις μας άμεσα και μας υποδεχόταν πάντοτε με πατρικό χαμόγελο, έτοιμος να δώσει λύσεις στα αιτήματά μας.

Η απώλειά του θα στερήσει από πολύτιμες υπηρεσίες την Ι. Μητρόπολη και την πόλη της Φλώρινας. Μας παρηγορεί η βεβαιότητα ότι θα εξακολουθήσει να μεσιτεύει υπέρ ημών και έμπροσθεν του Ουράνιου Θυσιαστηρίου.

Αιωνία του η μνήμη.